1,499 research outputs found

    A literatura dramática luso-brasileira no sistema teatral galego desde 1973

    Get PDF
    Em 1973 celebrava-se a primeira edição da Mostra de Teatro Galego e do Concurso de Textos Teatrais de Ribadávia. Esta cita anual –a última teria lugar en 1980– constituiu-se no elemento aglutinador da onda de recuperação da actividade dramática que se estendera pela Galiza desde finais da década de 60, recuperação que se inseria num movimento geral de contestação à ditadura do General Franco na procura dum espaço cívico para a participação cidadã e em defesa duma cultura, a galega, cujas manifestações foram proibidas e perseguidas pelo regime ditatorial. Começava, assim, a refundação do sistema teatral galego, que tem na língua galega o principal traço diferenciador. Nessa primeira etapa, a importação –mediante a tradução– de textos dramáticos doutras literaturas foi fortemente rejeitado, por considerarem que este comportamento desequilibrava um incipiente sistema ainda muito deficitário em textos dramáticos que respondessem às necessidades dos novos colectivos e por não se tratar dum teatro, o estrangeiro, achega à realidade galega –nesa altura defendia-se um teatro "popular e realista". Porém, o recurso à literatura luso-brasileira não se viu nunca como uma ameaça, pois se entendia que os vínculos com a lusofonia serviam para fortalecer o sistema cultural galego face o seu sistema de oposição –o espanhol–, um sistema, lembremos, com que competia pelo espaço social. É por isso que os palcos galegos conheceram nesta altura várias encenações de textos dramáticos brasileiros e portugueses. No presente relatório analisara-se a evolução, desde essa altura até o presente, da presença da literatura luso-brasileira no sistema teatral galego, assim como a sua recepção

    Jenaro Marinhas del Valle e o papel do público no estabelecemento dun teatro nacional

    Get PDF
    [Resumo] As características específicas do feito dramático fan do teatro un xénero especialmente interesante nos procesos de recuperación e consolidación dun sistema cultural autónomo. No primeiro e último cuarteis do século XX, o teatro en lingua galega viviu dous momentos de renacer; renacemento que se enmarcaba nun movemento global de reivindicación e defensa da cultura galega. O galeguista coruñés Jenaro Marinhas del Valle (1908-1999) foi testemuña privilexiada de ambos os dous momentos e, para alén de asinar os seus propios textos dramáticos, forneceu as súas reflexións e textos teóricos á volta do feito escénico. Nestes ensaios, Marinhas pon en destaque a necesidade de non virar as costas ao público se se quere alcanzar a consolidar un teatro autónomo inserido nunha cultura propia non subsidiaria. Igualmente, chama a atención sobre a relevancia da lingua como elemento caracterizador dunha dramaturxia diferenciada. Nesta comunicación focaranse as ideas de Marinhas á volta da función do público no proceso de configuración dun teatro nacional galego e poranse en relación esas ideas do dramaturgo coruñés coas vigorantes nos diferentes estadios da configuración do sistema teatral galego —e, por extensión, cultural— que el viviu en primeira persoa.[Abstract] The specific characteristics of drama make theatre an interesting genre specially in the processes of recovery and consolidation of a cultural autonomous system. In the first and last quarters of the 20th century, the theatre in Galician language experienced two revivals. They were framed by a global movement of recovery and defence of the Galician culture. The Galician nationalist from A Coruña, Jenaro Marinhas del Valle (1908-1999), was a privileged witness of both moments. Besides publishing his own dramatic texts, he also wrote essays and theoretical texts about the revival of the scenic arts. In these essays, Marinhas highlights the need to consider the audience, if the intention is to consolidate an autonomous theatre inserted in an own, not subsidiary culture. Equally, he pays attention to the relevance of the language as the characteristic element of a differentiated dramaturgy. In this paper, Marinhas’ ideas will be approached regarding the function of the audience in the process of configuration of a national Galician theatre. The playwright’s ideas will be contrasted with the ideas in force during the different stages of the configuration of the drama and the cultural system in Galicia, that he witnessed

    As contradicións dunha alteridade non resolvida: algunhas sondaxes nas relacións teatrais da Galiza coa lusofonía

    Get PDF
    [Resumo] A intención deste estudo é ponderar o mantemento ou superación da indefinición da situación identitaria galega no campo teatral. Para iso, realizaranse algunhas sondaxes nos relacionamentos teatrais da Galiza co mundo de expresión portuguesa desde o renacemento da cultura galega no século XIX até a actualidade, co obxectivo de determinar até que punto se mantén a alteridade e as consecuencias que, eventualmente, poda ter para o sistema teatral galego.Ministerio de Ciencia e Innovación; FFI2009-0861

    Roberto Vidal Bolaño na emerxencia e consolidación do teatro galego contemporáneo. Percurso en dez paraxes

    Get PDF
    [Resumo]Preséntase un percurso pola fulcral intervención de Roberto Vidal Bolaño no campo teatral galego desde os momentos refundacionais de comezos da década de setenta até a transición para o novo século, na multifacetada figura de dramaturgo, actor, encenador, produtor-empresario, iluminador, figurinista ou escenógrafo. Proponse unha viaxe con paraxes nos momentos decisivos dese periplo profesional dedicado aos palcos do país e nas diferentes motivacións que orientaron o seu traballo.[Abstract]The present paper reviews Roberto Vidal Bolaño’s crucial involvement in Galician theatre, from its revival in the 1970s to its transitional period at the turn of the new century. Vidal Bolaño was a multifaceted figure; a lighting, costume and stage designer, actor, director, playwright and producer. This account focuses on the most significant periods of his professional life, which was devoted to Galician theatre, and on what motivated and influenced him throughout his career

    A paradoxal asimilación da actividade teatral anterior á Guerra Civil no momento refundacional do teatro galego

    Get PDF
    [Resumo] A finais da pasada década dos sesenta, iníciase na Galiza un proceso de recuperación da actividade dramática vehiculizada en galego. Os participantes nese proceso refundacional do sistema teatral galego ignoraban inicialmente todo o realizado nos palcos do país antes do golpe de estado fascista. O réxime ditatorial encargárase de apagar calquera información que puidese servir de elemento cohesionador da sociedade galega e promovía outros trazos –intensamente folclorizados– que, permitindo unha lasa filiación emocional coa terra, non colidisen coa súa ideoloxía imperialista. A recuperación e a posta en valor do sucedido teatralmente na Galiza antes de 1936 encaixaba perfectamente na vontade de contestación ao réxime e de procura dun espazo galego de participación cidadá que o franquismo negaba, vontade que os tiña levado ao reencontro coa reivindicación nacional. Os envolvidos na actividade escénica galega refundacional foron conscientes de que o coñecemento do pasado enriquece o imaxinario nacional e este representa unha poderosa arma contra a subalternidade. Repásanse aquí os paradoxos en que se tiveron que mexer, pois a actividade teatral galega das primeiras décadas do século XX ficaba temática e esteticamente moi afastada do teatro que se quería facer e trazar a ponte co pasado tornábase difícil[Abstract] At the end of the 1960s, a process of revival began in Galicia of theatrical productions performed in the Galician language. Initially, those involved in this process disregarded all work carried out on Galician stages prior to the Spanish Civil War. The dictatorial regime had managed to eradicate any information that might serve as a unifying element within Galician society, promoting instead another image – intensely folkloric in nature – one which, by admitting a certain affinity with the land, did not contradict its imperialistic ideology. For the theatre groups of the 1970s, the revival and appreciation of all theatrical work carried out in Galicia prior to 1936 were perfectly in line with their desire to express opposition to the regime and, also, with their search for a space for civic engagement, which was denied during the Franco dictatorship. This same desire led them to revive the call of previous generations for acceptance of national identity. Those involved in Galician theatrical productions were conscious that knowledge of the past enriched national imagery and thus represented a powerful weapon against subordination. The present paper examines the paradoxes in which those participating in Galician theatre had to contend, since theatrical activity in Galicia during the early decades of the twentieth century were thematically and aesthetically far removed from the type of theatre they wished to produce and bridging the gap with the past proved problematic

    Las políticas públicas regionales y sus dimensiones institucionales. Apuntes teóricos y un análisis de caso

    Get PDF
    En el artículo se aborda el tema de las políticas públicas regionales como una de las apuestas estratégicas de renovada vigencia en el marco de los procesos de integración en América Latina. En primer lugar se formulan algunas reflexiones teóricas sobre el particular, en lo que se pone especial énfasis en las dimensiones institucionales involucradas en el diseño y la implementación de este tipo de políticas. En segundo lugar se presenta en forma su- cinta un estudio de caso focalizado en un asunto paradigmático: el despliegue de estrategias de manejo integrado en el marco de una cuenca plurinacional como la Cuenca del Río de la Plata. En ambas perspectivas se procura destacar tanto la relevancia estratégica de las políticas públicas regionales como la compleji- dad y la hondura de las dimensiones propiamente institucionales de esa operativa

    The Emancipatory Praxis of Women in Galician Emigration and Exile Theatre in Buenos Aires during the Mid-Decades of the Twentieth Century

    Get PDF
    [Abstract] Galician theatrical activity in Buenos Aires has traditionally been approached from a text-centric and androcentric perspective, with a strong emphasis on canonical plays such as Os vellos non deben de namorarse and A soldadeira. With the exception of studies by Laura Tato and an issue of Cadernos da Escola Dramática Galega devoted to the Compañía Gallega de Comedias Marujita Villanueva, the dramatic work of Galician women in Buenos Aires has been mostly consigned to the margins or directly overlooked. Only the actresses in Castelao’s Os vellos non deben de namorarse receive even a passing mention. The aim of this article is to highlight the important role of female figures such as Maruxa Boga, Maruxa Villanueva and Mariví Villaverde in Galician dramatic activity in Buenos Aires in the mid-decades of the twentieth century, and to examine the emancipatory activities of some of these women outside the patriarchal confines of their time.This research is part of the project “Recuperación do patrimonio teatral da Galiza 4 (1936–1973). Emigración, exilio e resistencia interior”, funded by the Spanish Ministry of Science and Innovation (PID2020-115649RB-I00
    corecore